Jednym z najbardziej znanych, a zarazem jednym z najpiękniejszych zabytków Wrocławia, jest Ratusz. Jest to też jeden z najlepiej zachowanych w Polsce ratuszy.
Jego początki sięgają XIII wieku. Wtedy to Rada Miejska, która przedtem gromadziła się prawdopodobnie w kamienicy Rynek 30, postanowił wznieść specjalny budynek. Dwa lata później, w 1301 roku ukończony został konsystorz, a kilkadziesiąt lat później dobudowane zostało pretorium – siedziba wójta.
W 1406 roku doszło do przejęcia budynku przez bogatych mieszczan – patrycjuszy, a w 1418 roku miała miejsca tzw. defenestracja wrocławska, podczas której chłopi zdobyli Ratusz, a następnie zamordowali burmistrza i kilku ławników.
Gotycki charakter z naleciałościami renesansowymi budowli Ratusz zyskał dzięki przebudowie w 1470 roku, którą dowodzili mistrzowie Hans Berthold i Peter Franczke.
W Ratuszu miały miejsce zebrania rajców aż do 1808, wtedy to, ze względów praktycznych, a także niezadowalającemu stanowi technicznemu, postanowiono przenieść je w inne miejsce, a w połowie wieku XIX postanowiono o budowie Nowego Ratusza. Jednak nie zaniedbano budynku Starego Ratusza. Co jakiś czas dokonywano w nim przebudowy i renowacji: Karl Lüdecke – koniec XIX wieku, Rudolf Stein – 1934-1936, wreszcie Marcin Bukowski tuż po wojnie światowej.
Obecnie Ratusz jest dwukondygnacyjną zapiwniczona budowlą wzniesioną na prostokątnej podstawie. Posiada wieżę o wysokości 66 metrów wraz z wbudowanym w nią dzwonem z 1368 roku. Najbardziej reprezentacyjna jest elewacja wschodnia z zegarem z 1580 roku.
Na koniec warto wspomnieć o Piwnicy Świdnickiej, jednego z najstarszych w Europie lokalu gastronomicznym. Została ona umiejscowiona w piwnicy Ratusza i działa w nim niemal bez przerwy od XIV wieku.
Więcej informacji znajdziecie w artykule pt. O historii wrocławskiego Ratusza
Leave a Reply